Het begin
Door: Nikki van Dijk
Blijf op de hoogte en volg Nikki
04 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Whitford
Na een super suprise party van mijn vriendinnen, waarin ik werkelijk waar niks doorhad en een real pain in the ass was, heel veel lieve cadeautjes, kaartjes en berichtjes was het maandag 30 Januari 2017 echt zo ver... Vliegen naar Nieuw-Zeeland!!
Zaterdag was ik begonnen met mijn koffer inpakken en het leek erop dat ik veel te veel kleren mee ging nemen. Na een minimale selectie ging ik proberen alles daadwerkelijk in de koffer te krijgen! Toen de koffer eenmaal dicht was zag ik dat er wat gaten in zaten dus ben ik met mama nog snel naar de Wit gegaan en hebben we meteen maar de allergrootste en diepste koffer gekocht! De rest van het weekend heb ik overal afscheid genomen en de laatste dingetje gedaan voordat ik daadwerkelijk zou vertrekken. Ik heb waarschijnlijk zelfs voor het allerlaatst geslapen in ons huis want de kans is groot dat ik bij terugkomst in een vreemd huis terecht kom.
Maandagmiddag om 16:00 reden we (mama, papa, Demi, Stefan en ik) aan richting Dusseldorf. Op het vliegveld zouden we Arnold en Jacqueline ontmoeten en afscheid nemen bij een laatste avondmaal :p. Daarna kwam het allermoeilijkste, afscheid nemen.... Het enige wat ik op dat moment kon denken was: Wat ga ik in godsnaam doen??? En om er even wat cliché's aan toe te voegen: Ja ik heb gehuild en ja ik heb me tien keer omgedraaid om te zwaaien voor ik daadwerkelijk uit zicht was. Het was ook meteen de eerste keer dat ik alleen ging vliegen, gelukkig kon ik mooi wennen en ga ik niet meteen de eerste keer dat ik alleen ga een heel eind weg. Eenmaal in het mega grote vliegtuig werd ik overvallen door luxe, elke stoel had een eigen tv met eigen afstandsbediening en had je keuze uit de allernieuwste films, series, muziek, games enz. Kon je het vliegtuig volgen vanaf 3 verschillende live camera's, kregen we allemaal een dekentje en koptelefoon en een menukaart met keuze voor je maaltijd. Bovendien had ik nog meer luxe want ik had samen met een hele vriendelijke man 4 stoelen (niet dat het ook maar iets uitmaakt voor je comfort in het vliegtuig). Na 6 uur landde ik in Dubai. Ik stapte uit en het eerste wat ik dacht was: En nu??? Voor me was een hele lange gang en een waterval, ja een waterval, heel erg nuttig in een aankomsthal! Eenmaal door de douane ben ik wat gaan eten en drinken voordat de reis verder ging naar Brisbane. De vlucht naar Brisbane duurde 13,5 uur maar gelukkig heb ik maar 2,5 uur meegemaakt en de rest op wonderbaarlijke wijze slapend doorgebracht, ik heb zelfs mijn ontbijt afgeslagen, zo moe was ik!! Eenmaal in Brisbane werd ons verteld dat het al 34 graden was en dat voor 6 uur in de ochtend (ik ontdekte later dat het 6 uur in de ochtend was) en we mochtte voor 1 uur en 40 minuten het vliegtuig uit. Tijdens de douane check voelde ik me behoorlijk vereerd, want kennelijk kun je ook heel gevaarlijk overkomen als je maar 1.63 bent want mijn handbaggage moest van top tot teen gecheckt worden op explosieven inclusief ik zelf! Eenmaal door douane heen zag ik alleen maar een hele lange gang met eindeloos veel gate's en doordat ik geen idee had hoe laat het was? hoe lang we over de douane en uitstappen hadden gedaan en hoe laat we terug moesten zijn omdat ik door bijna alle tijdzones was gevlogen dat ik blij was dat ik wist hoe laat het ergens op de wereld was begon ik een soort snelwandeling marathon richting... iets? uiteindelijk kwam ik op een soort pleintje met winkeltjes en ging op zoek naar water. Toen besefte ik me dat ik helemaal niet wist of ik wel met euro's kon betalen dus ik liep naar de balie en hoorde van de vrouwelijke medewerkster dat dit niet mogelijk was. Ze probeerde uit te vinden waar een exchangebalie was maar kon het zo gauw niet vinden. Ze vroeg aan mij wat ik graag wilde halen en ik vertelde dat ik alleen hele erge dorst had en wat water wilde. Ze begon in haar tas te zoeken en zei: ''Ik zorg dat je wat water kan halen'' en haalde 2 Australische dollar tevoorschijn en wees een winkeltje waar ze voor 2 dollar een fles water verkochtte. Totaal overrompeld door deze vriendelijkheid haalde ik een fles water en ging op snelwandelingstempo terug naar de allerlaatste gate vlak voordat we weer zouden boarden.
Eenmaal terug in het vliegtuig werd me alweer snel duidelijk waarom ik ook alweer never nooit naar Australie wil, een meisje voor ons had een ongelofelijk insect op haar vest zitten en dat terwijl we niet eens het vliegveld verlaten hadden. Toen begon me allerlaatste vlucht richting Auckland. In het vliegtuig kregen we een papiertje waarop we werkelijk waar de meeste rare dingen moesten invullen over onze spullen voor de douane. De douane viel achteraf reuze mee als je maar gewoon al je papieren hebt en alles kunt verklaren, het enige wat me fataal was geworden waren mijn wandeschoenen die moesten onderzocht worden in een laboratoruim en werden helemaal gereinigd zodat ze veilig Nieuw-Zeeland in konden. Met mijn trolley, want mijn koffer, koffertje en handbagage was echt niet te doen in mijn eentje, liep ik richting de aankomsthal, waar het leek alsof iedereen in het vliegtuig een all you need is love ervaring tegenmoet ging zo vol stond de aankomsthal met mensen. Mijn hostmam kwam net aan terwijl ik de aankomsthal inliep en we liepen vrijwel meteen tegen elkaar op. We liepen samen naar haar auto en daar ging het meteen fout, ik wilde rechts instappen en zag haar ook rechts instappen, voor 1 seconde dacht ik: huh? maar vrijwel meteen wist ik weer dat ik terecht was gekomen in de linksrijdende cultuur, daar heb ik overigens me ogen over uitgekeken, want er klopte voor mijn gevoel helemaal niks van!!! Van het centrum reden we langzaam aan naar Whitford, een suburb van Auckland, en kon ik maar niet beseffen dat ik daadwerkelijk in Nieuw Zeeland was aangekomen. Zelfs in het overvolle centrum van Auckland is prachtige natuur te zien en hoe verder we verwijderd raakte van de stad hoe mooier het werd....
In de volgende blog zal ik wat meer vertellen over de aankomst bij mijn host family en de eerste dagen!
Groetjes Nikki!!
Zaterdag was ik begonnen met mijn koffer inpakken en het leek erop dat ik veel te veel kleren mee ging nemen. Na een minimale selectie ging ik proberen alles daadwerkelijk in de koffer te krijgen! Toen de koffer eenmaal dicht was zag ik dat er wat gaten in zaten dus ben ik met mama nog snel naar de Wit gegaan en hebben we meteen maar de allergrootste en diepste koffer gekocht! De rest van het weekend heb ik overal afscheid genomen en de laatste dingetje gedaan voordat ik daadwerkelijk zou vertrekken. Ik heb waarschijnlijk zelfs voor het allerlaatst geslapen in ons huis want de kans is groot dat ik bij terugkomst in een vreemd huis terecht kom.
Maandagmiddag om 16:00 reden we (mama, papa, Demi, Stefan en ik) aan richting Dusseldorf. Op het vliegveld zouden we Arnold en Jacqueline ontmoeten en afscheid nemen bij een laatste avondmaal :p. Daarna kwam het allermoeilijkste, afscheid nemen.... Het enige wat ik op dat moment kon denken was: Wat ga ik in godsnaam doen??? En om er even wat cliché's aan toe te voegen: Ja ik heb gehuild en ja ik heb me tien keer omgedraaid om te zwaaien voor ik daadwerkelijk uit zicht was. Het was ook meteen de eerste keer dat ik alleen ging vliegen, gelukkig kon ik mooi wennen en ga ik niet meteen de eerste keer dat ik alleen ga een heel eind weg. Eenmaal in het mega grote vliegtuig werd ik overvallen door luxe, elke stoel had een eigen tv met eigen afstandsbediening en had je keuze uit de allernieuwste films, series, muziek, games enz. Kon je het vliegtuig volgen vanaf 3 verschillende live camera's, kregen we allemaal een dekentje en koptelefoon en een menukaart met keuze voor je maaltijd. Bovendien had ik nog meer luxe want ik had samen met een hele vriendelijke man 4 stoelen (niet dat het ook maar iets uitmaakt voor je comfort in het vliegtuig). Na 6 uur landde ik in Dubai. Ik stapte uit en het eerste wat ik dacht was: En nu??? Voor me was een hele lange gang en een waterval, ja een waterval, heel erg nuttig in een aankomsthal! Eenmaal door de douane ben ik wat gaan eten en drinken voordat de reis verder ging naar Brisbane. De vlucht naar Brisbane duurde 13,5 uur maar gelukkig heb ik maar 2,5 uur meegemaakt en de rest op wonderbaarlijke wijze slapend doorgebracht, ik heb zelfs mijn ontbijt afgeslagen, zo moe was ik!! Eenmaal in Brisbane werd ons verteld dat het al 34 graden was en dat voor 6 uur in de ochtend (ik ontdekte later dat het 6 uur in de ochtend was) en we mochtte voor 1 uur en 40 minuten het vliegtuig uit. Tijdens de douane check voelde ik me behoorlijk vereerd, want kennelijk kun je ook heel gevaarlijk overkomen als je maar 1.63 bent want mijn handbaggage moest van top tot teen gecheckt worden op explosieven inclusief ik zelf! Eenmaal door douane heen zag ik alleen maar een hele lange gang met eindeloos veel gate's en doordat ik geen idee had hoe laat het was? hoe lang we over de douane en uitstappen hadden gedaan en hoe laat we terug moesten zijn omdat ik door bijna alle tijdzones was gevlogen dat ik blij was dat ik wist hoe laat het ergens op de wereld was begon ik een soort snelwandeling marathon richting... iets? uiteindelijk kwam ik op een soort pleintje met winkeltjes en ging op zoek naar water. Toen besefte ik me dat ik helemaal niet wist of ik wel met euro's kon betalen dus ik liep naar de balie en hoorde van de vrouwelijke medewerkster dat dit niet mogelijk was. Ze probeerde uit te vinden waar een exchangebalie was maar kon het zo gauw niet vinden. Ze vroeg aan mij wat ik graag wilde halen en ik vertelde dat ik alleen hele erge dorst had en wat water wilde. Ze begon in haar tas te zoeken en zei: ''Ik zorg dat je wat water kan halen'' en haalde 2 Australische dollar tevoorschijn en wees een winkeltje waar ze voor 2 dollar een fles water verkochtte. Totaal overrompeld door deze vriendelijkheid haalde ik een fles water en ging op snelwandelingstempo terug naar de allerlaatste gate vlak voordat we weer zouden boarden.
Eenmaal terug in het vliegtuig werd me alweer snel duidelijk waarom ik ook alweer never nooit naar Australie wil, een meisje voor ons had een ongelofelijk insect op haar vest zitten en dat terwijl we niet eens het vliegveld verlaten hadden. Toen begon me allerlaatste vlucht richting Auckland. In het vliegtuig kregen we een papiertje waarop we werkelijk waar de meeste rare dingen moesten invullen over onze spullen voor de douane. De douane viel achteraf reuze mee als je maar gewoon al je papieren hebt en alles kunt verklaren, het enige wat me fataal was geworden waren mijn wandeschoenen die moesten onderzocht worden in een laboratoruim en werden helemaal gereinigd zodat ze veilig Nieuw-Zeeland in konden. Met mijn trolley, want mijn koffer, koffertje en handbagage was echt niet te doen in mijn eentje, liep ik richting de aankomsthal, waar het leek alsof iedereen in het vliegtuig een all you need is love ervaring tegenmoet ging zo vol stond de aankomsthal met mensen. Mijn hostmam kwam net aan terwijl ik de aankomsthal inliep en we liepen vrijwel meteen tegen elkaar op. We liepen samen naar haar auto en daar ging het meteen fout, ik wilde rechts instappen en zag haar ook rechts instappen, voor 1 seconde dacht ik: huh? maar vrijwel meteen wist ik weer dat ik terecht was gekomen in de linksrijdende cultuur, daar heb ik overigens me ogen over uitgekeken, want er klopte voor mijn gevoel helemaal niks van!!! Van het centrum reden we langzaam aan naar Whitford, een suburb van Auckland, en kon ik maar niet beseffen dat ik daadwerkelijk in Nieuw Zeeland was aangekomen. Zelfs in het overvolle centrum van Auckland is prachtige natuur te zien en hoe verder we verwijderd raakte van de stad hoe mooier het werd....
In de volgende blog zal ik wat meer vertellen over de aankomst bij mijn host family en de eerste dagen!
Groetjes Nikki!!
-
04 Februari 2017 - 08:26
Willy:
mooi verslag Nikki blijf ons op de hoogte houden.
xxxxx -
04 Februari 2017 - 10:19
Myriam :
Wauw Nikki wat een reis haha
We zijn reuze benieuwd naar het vervolg
Zet hem op meisje .. geniet ervan x -
04 Februari 2017 - 13:10
LeonenThea:
Zo dat was een hele reis met het vliegtuig naar Auckland. Leuk reisverslag. We wachten met spanning af op het verdere verloop. -
04 Februari 2017 - 13:44
Helma:
Hoi nikki, fijn dat de reis goed is verlopen en fijn dat we je nu kunnen volgen. Mooi filmpje gezien al van je verblijfplaats . Zet hem op jij gaat dat zeker maken daar -
04 Februari 2017 - 19:58
Kim:
WOW wat een ervaringen allemaal ! Klinkt echt spannend ! Fijn om te horen dat je goed bent aangekomen. Hopelijk heb je het naar je zin daar ! Kusjesss -
04 Februari 2017 - 20:11
Diny Van Stiphout:
Het nikki,leuk dat we je helemaal kunnen volgen. Geniet er van. -
04 Februari 2017 - 20:52
Margo:
Hoj Nikki wat gewleldig van jou om zo'n reis te gaan maken en wat een mooi verhaal veel plezier en genieten bedankt voor je verslag en ik blijf het lezen -
04 Februari 2017 - 21:46
Ennyhoornweg:
Nikki hou je goed wij hebben veel vertrouwen dat alles goed komt tot de volgende ronde -
07 Februari 2017 - 20:04
Opa En Oma:
Hoi Nikki,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven over je reis. Dat ze zelfs je schoenen nakijken. Zal wel met zweetvoeten te maken hebben zegt opa. Veel plezier nog en we lezen nog over je daarginds in nieuw zeeland. Groeten oma en opa -
09 Februari 2017 - 23:03
Opa Rob:
Leuk verslag
Kan het volgende verslag ook op deze Link opgezocht worden of moet dat op een andere manier. Opa -
03 Maart 2017 - 16:25
Willemien:
Hallo Nikki,
Leuk je ervaringen te lezen. Geniet van ieder moment en van het warme weer.
Hier is het veel regen en wind.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
