First days

Na een reis van ongeveer 30 minuten rijden we Whitford binnen, een suburb die voornamelijk bestaat uit mensen die op de bergen wonen en samen komen in het middelpunt waar een paar winkeltjes, eettentjes en een bar het dorpsgevoel laten leven. We rijden nog 5 minuten door op de hoofdweg voor we een bergweg inslaan op weg naar mijn nieuwe thuis. De auto draait rechtsaf waar het stopt voor een prachtige poort die via een prachtige oprijlaan met bomen, bloemen en weiden aan de zijkant ons leid naar een wit sprookjesachtig huis. Mijn hostdad (Geoffrey, ook wel Geoff) was toevallig net thuis en reed voor ons, zo kon hem ik ook meteen ontmoeten en eigenlijk werd toen al wel duidelijk dat ik zijn humor nog heel vaak zou gaan waarderen! Ik gaf hem 3 kussen, op zijn Hollandse en het eerste wat hij zei was dat die Hollanders maar sneaky zijn, iedereen mooi drie kussen geven! Toen was het tijd om naar binnen te gaan. We liepen de trap op richting de voordeur, waar je ook meteen een afslag kon nemen naar het zwembad en de jacuzzi die een prachtig uitzicht op de tuin en de bergen geven. Zodra de voordeur geopend werd vlogen de hond en de kinderen op ons af. De jongste (Abbey, 4 jaar oud) had op het kinderdagverblijf een tekening/knutselwerkje voor mij gemaakt en pakte meteen mijn hand om een rondleiding door het huis te geven. Tijdens de rondleiding maakte ik ook kennis met Annika, de au pair die toen nog voor hun werkte. Ondertussen had Geoff mijn spullen uit de auto gehaald en ging ik naar boven voor een douche want daar was ik heel erg aan toe. Na de douche kon ik meteen aanschuiven voor het eten en gelukkig mocht ik daarna meteen naar bed! ;). Na snel nog even wat appjes verstuurd te hebben dat ik veilig aangekomen was viel ik om half 8 uitgeput in slaap.

Gelukkig hadden Annika en mijn hostmum (Cushla, ook wel Cush) al gezegd dat ik de volgende dag lekker in bed kon blijven liggen. In mijn achterhoofd dacht ik dat ik wel wakker zou worden als Annika op zou staan (we sliepen in dezelfde kamer) maar ik sliep zo vast dat ik nog geen wekker heb gehoord. Eenmaal wakker om half 10 maakte Annika mij wegwijs in de keuken en samen zaten we buiten in de overdekte lounge en kon ik maar niet geloven dat ik ECHT in dit prachtige land ben!! Ik was maar 1x wakker geworden in de nacht (Ik kan iedereen aanraden om tijdens het reizen de tijden van je bestemming aan te houden) maar voelde me wel een beetje raar... Het voelde allemaal zo onwerkelijk, alsof het niet echt was, waarschijnlijk was dat gewoon de jetlag, en mijn verstopte neus en opgezette keel van de vliegtuiglucht hielpen ook niet echt mee. Ik keek mijn ogen uit over het prachtige landschap wat voor 6 maanden lang mijn uitzicht gaat zijn, gewoon vanaf de achtertuin. Annika vroeg aan mij of ik misschien zin had om met haar en een vriendin naar het Chinese festival te gaan wat die avond plaats zou vinden in Auckland. Ik vond het super nice dat ze mij meevroeg en wilde dan ook heel graag mee!

Om half 3 was het tijd om de kinderen op te halen en zag ik dus ook voor het eerst 'mijn' autootje voor het komende halfjaar. De auto is een lichtblauwe Mitsubishi colt voorzien van een automaat wat je in Auckland absoluut nodig hebt! Na een kwartier rijden door de bergen komen we aan bij een school genaamd: Cockle Bay school. Dat Nederland Fietsland iets heel bijzonders is werd al snel duidelijk aan de massa's auto's die tot straten verderop geparkeerd stonden om de kinderen op te halen. Uiteindelijk komt de oudste (Scarlett, 8 jaar oud) aangelopen in een blauw met wit geblokte jurk met een blauw sportachtige broekje eronder en een stiek in haar haren die hetzelfde patroon bevat als haar jurk. Onderweg praat Scarlett honderduit en nadat we Abbey opgepikt hebben kijk ik vooral de routine van de Reed family aan. Na het eten vraagt Scarlett of ik mee ga knutselen op haar kamer totdat ze naar bed moet en Annika en ik vertrekken richting het centrum.

We gaan als eerste haar vriendin Ramona, die totaal haar dag niet had, ophalen. Hoewel Ramona's verhalen heel erg boeiend waren moesten we vaart maken want we gingen ook nog naar een auto voor Ramona kijken. We reden een bergopwaartse weg in en parkeerde de auto aan de zijkant waarna we de jongen van de auto ontmoette. Toen Ramona een stukje ging rijden met de auto heb ik samen met Annika op een stoeprandje zitten wachten terwijl de zon onderging, wat voelde als een onwerkelijke, warme, geweldige zomeravond in een warm land. Ramona kwam terug en was niet echt te spreken over de auto dus vertrokken we richting het Chinees festival. Aangekomen op locatie was het behoorlijk donker.. en ja hoor, tot overmaat van ramp kwamen we erachter dat er helemaal geen Chinees festival was... (later vonden we uit dat we een week te vroeg waren). Ramona was er helemaal klaar mee.. na een rot dag was deze avond ook nog eens waardeloos dus besloten we naar de KFC te gaan en te genieten van een Crusher, wat ik achteraf niet heel erg vond want ik de auto werd ik echt heel moe. Rond 11uur lagen we in bed en zei Annika dat ik 's morgens maar lekker moest blijven liggen.

Dikke kus uit Nieuw Zeeland!!

P.S. Ik ga proberen de eerste foto's ook op deze site te zetten! ;)